Τι είναι η αμυγδαλεκτομή;
Η εγχείρηση στις αμυγδαλές (αμυγδαλεκτομή) είναι η πιο συχνή επέμβαση στην ωτορινολαρυγγολογία. Ως εκ τούτου, οι τεχνικές με την πάροδο των δεκαετιών έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε να είναι πλέον μια ασφαλής επέμβαση. Η επέμβαση γίνεται μέσα από το στόμα του ασθενούς χωρίς τομές.
Πότε χρειάζονται αφαίρεση οι αμυγδαλές;
Το πρήξιμο, ο ερεθισμός, οι διογκωμένες ή υπερτροφικές αμυγδαλές, ακόμη ενόχληση και πύον στις αμυγδαλές, δεν είναι ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση, εκτός κι αν προκαλούν συμπτώματα.
Τι συμπτώματα πρέπει να προκαλέσουν οι αμυγδαλές για να πρέπει να γίνει αφαίρεση; Οι σωστές ενδείξεις που συνιστούν ανάγκη για αμυγδαλεκτομή είναι τα εξής συμπτώματα:
Η υποτροπιάζουσα μικροβιακή αμυγδαλίτιδα (>5 το χρόνο, >4 για δύο συνεχόμενα χρόνια, >3 για τρία συνεχόμενα χρόνια)
Το περιαμυγδαλικό απόστημα (απόστημα στις αμυγδαλές)
Η χαλίτωση (δυσοσμία – κακοσμία του στόματος), δηλαδή να μυρίζει άσχημα το στόμα του παιδιού
Υποψία κακοήθειας (καρκίνος στις αμυγδαλές είναι σπανιότερος, συνήθως υποψιαζόμαστε λέμφωμα) και
Απόλυτη ένδειξη αμυγδαλεκτομής θεωρείται το σύνδρομο άπνοιας ύπνου.
Ανάλογα με τα συμπτώματα, η θεραπεία στα παιδιά, εκτός από επέμβαση στις αμυγδαλές, συνδυάζεται εάν απαιτείται με επέμβαση αδενοτομής (τα γνωστά σε όλους κρεατάκια) ή μυριγγοτομής και τοποθέτησης σωληνίσκων αερισμού.
Λάθη και παρανοήσεις
Η πιο συχνή ένδειξη προφανώς είναι η υποτροπιάζουσα αμυγδαλίτιδα. Για να είναι σίγουρη όμως η διάγνωση πρέπει να τεθεί από τον ΩΡΛ ιατρό, αλλιώς υπάρχει περίπτωση σφάλματος. Δεν είναι συχνά τα περιστατικά που έρχονται ασθενείς στο ιατρείο με άσπρα στίγματα στις αμυγδαλές, φοβούμενοι ότι είναι πύον και είναι απλά τροφώδη βύσματα μέσα στις κρύπτες των αμυγδαλών!!!
Η αντιβίωση θα επιλύσει σίγουρα τα συμπτώματα στην οξεία φάση. Η σίγουρη θεραπεία και η μόνο αντιμετώπιση όταν υπάρχουν οι ενδείξεις που προαναφέραμε είναι μόνο η επέμβαση. Στο παρελθόν, έχουν προταθεί πολλά γιατροσόφια, Από γαργάρες έως και βότανα, καταπλάσματα και αφεψήματα. Ενώ ορισμένα από αυτά βοηθούν πραγματικά στην οξεία φάση σε μια αμυγδαλίτιδα, δεν πρόκειται ποτέ να διορθώσουν ένα περιαμυγδαλικό απόστημα ή την ανάγκη ιστολογικής βιοψίας σε μια υποψία καρκίνου ή να ελαττώσουν τα επεισόδια αμυγδαλίτιδας ενός ασθενούς. Το ρόλο εκεί έχει μόνο η χειρουργική θεραπεία.
Ακολουθεί ενδοσκοπική εικόνα ασθενούς που υποφέρει από κακοσμία στόματος λόγω βυσμάτων τροφής στις αμυγδαλές του. Ένα σύνηθες σημείο παρανόησης είναι να νομίζουν οι ασθενείς η οι θεράποντες πως αυτά τα τροφώδη βύσματα είναι πύον στις αμυγδαλές, το οποίο και συνήθως οδηγεί σε περιττή χορήγηση αντιβίωσης.
Κλασσική αμυγδαλεκτομή
Η διαδικασία συνήθως περιλαμβάνει διάνοιξη του βλεννογόνου δίπλα στην αμυγδαλή κατά μήκος της πρόσθιας καμάρας. Συλλαμβάνεται ο άνω πόλος της αμυγδαλής με ειδική λαβίδα και έλκεται προς τη μέση γραμμή. Η αποκόλληση ξεκινά με την ανάποδη μεριά ενός νυστεριού, με την οποία τέμνουμε τη συνένωση της αμυγδαλής με τους γειτονικούς μύες. Το επόμενο βήμα είναι η αποκόλληση της αμυγδαλής από τους γειτονικούς μύες. με ιδιαίτερη προσοχή να γίνει ακριβώς επάνω στην κάψα της αμυγδαλής. Αυτός είναι και ο μόνος παράγοντας ο οποίος θα μειώσει την πιθανότητα για μετεγχειρητική αιμορραγία.
Η αποκόλληση συνεχίζεται μέχρι να αιωρείται η αμυγδαλή από έναν αγγειακό και βλεννογονικό μίσχο στον κάτω πόλο. Με ειδική λαβίδα συλλαμβάνεται ο κάτω πόλος της αμυγδαλής και με ψαλίδι εκτέμεται η περιοχή του μίσχου. Γύρω από τη λαβίδα αυτή περνάει ειδικό ράμμα μετάξης, το οποίο και συγκρατεί την κάτω αμυγδαλική αρτηρία. Επιτυγχάνεται προσεκτική αιμόσταση στην αμυγδαλή που έχει αφαιρεθεί, και η διαδικασία επαναλαμβάνεται στην αντίπλευρη αμυγδαλή. Τυχόν μικρές αιμορραγικές εστίες περιορίζονται με χρήση διαθερμίας. ενώ μεγαλύτερες με τη σύλληψη με λαβίδα και τοποθέτηση ράμματος μετάξης.
Ο ασθενής παραμένει στην κλινική το πρώτο βράδυ μετά από την εγχείρηση και παρακολουθείται τακτικά για τυχόν οίδημα ή αιμορραγία. Με το εξιτήριο ο ασθενής λαμβάνει οδηγίες για αναλγητική αγωγή, αντιβίωση, συχνή πρόσληψη υγρών και υδρική δίαιτα – διατροφή (μαλακά, δροσερά γεύματα και αποφυγή τροφών σκληρών που μπορούν να τραυματίσουν τη χειρουργημένη περιοχή) για μια εβδομάδα περίπου. Η ανάρρωση για τα παιδιά είναι συνήθως 4 – 7 ημέρες, ενώ λίγο περισσότερες είναι στους ενήλικες. Ο πόνος διαφέρει ανάλογα τον ασθενή, αλλά και τη μέθοδο που έχει επιλεγεί. Μπορεί να είναι αρκετός ώστε να περιορίζεται η λήψη τροφής από το στόμα, αλλά συνήθως κρατά λίγες ημέρες.
Η σημαντικότερη επιπλοκή αδιαμφισβήτητα είναι η αιμορραγία, που μπορεί να συμβεί μέχρι 10 ημέρες μετά την επέμβαση (με συχνότερη την πρώτη και την έβδομη ημέρα). Στην περίπτωση αυτή, ο ασθενής εάν δει αίμα από το στόμα θα εξετασθεί αμέσως από τον γιατρό και η αιμορραγία θα σταματήσει ή στο ιατρείο ή στην κλινική.
Έχετε περισσότερες ερωτήσεις; Επικοινωνήστε μαζί μας με email ή ελάτε να συζητήσουμε από κοντά.
